KABANATA 34 - ANG PANANGHALIAN


“Kung gayon, nilimot ng inyong kamahalan ang mga Musa, dahil sa pagsunod kay Themis!” ang sabing walang kapingas-pingas ng tagapagbalita.
“Pshe! Ano ang ibig ninyo? Ang marating ko ang lahat ng anyo ng pamumuhay panlipunan ang siya kong laging pangarap.[11] Kahapon ay namimitas ako ng bulaklak at ako ay umaawit, ngayon ay hawak ko ang tungkod ng katarungan at naglilingkod ako sa sangkatauhan, bukas…”
“Bukas ay itatapon ng inyong kamahalan sa apoy ang tungkod upang makapagpainit sa taglamig nang buhay, at ang makakuha ng pagtatalaga sa pagka-ministro sa gabinete,” ang dugtong ni Padre Sybila.
“Psh! Siya nga…hindi… ang maging opisyal ng gabinete ay hindi siya kong ambisyon: kahit na sinong nagsisimula ay nagiging ministro. Isang villa sa Hilaga upang mapagbakasyunan sa tag-init, isang tahanan sa Madrid at ilang pag-aari sa Andalucia na madadayo sa tag-ginaw… doon mabuhay na inaalala itong minamahal na Pilipinas. Sa akin ay hindi masasabi ni Voltaire ang salitang Nakikisama tayo sa mga taong ito, upang tayo ay yumaman, at saka pagkatapos, sila ay paratangan.[12]

KABANATA 34 - ANG PANANGHALIAN

No comments:

Post a Comment