“Kung yaon” ang wika sa kaniya ni Salome at siya ay tinitigan ng boong paggiliw. “Kahit man lamang pagkatapos kong umalis, ay manirahan ka rito, mamuhay ka sa kubong ito! Sa ganito ako ay magugunita mo at buhat sa malalayong lupaing iyon ay hindi ko iisipin na ang aking kubo ay tinangay ng buhawi tungo sa dagat, Kung ang aking sipan ay bumalik sa baybaying ito, ang iyong alaala at ang aking tahanan ay magkasabay na malalantad sa akin. Matulog ka rito kung saan ako natulog at nangarap… sa gayon ay para na rin akong nabubuhay na kasama mo, katulad ng ako ay nasa iyong piling…”
“O!” ang bulalas ni Elias na ipinaspas ang mga bisig sa kawalan ng pag-asa. “Babae, ginagawa mong ako ay makalimot.” Kumislap ang kaniyang mga mata, subalit ito ay saglit lamang.
ELIAS AT SALOME
“O!” ang bulalas ni Elias na ipinaspas ang mga bisig sa kawalan ng pag-asa. “Babae, ginagawa mong ako ay makalimot.” Kumislap ang kaniyang mga mata, subalit ito ay saglit lamang.
ELIAS AT SALOME
No comments:
Post a Comment